Wiara w Zmartwychwstanie jest osiowym dogmatem chrześcijaństwa. Na tej  fundamentalnej prawdzie wiary opiera się cały gmach tej religii.

Według tradycji biblijnej Jezus umarł, a po trzech dniach zmartwychwstał. Za początek dnia uznawano wówczas nie północ, lecz wschód słońca. Zmartwychwstanie musiałoby więc nastąpić rano (wtedy też Kościół katolicki odprawia tzw. msze rezurekcyjne, chociaż do XVIII wieku odprawiano je tuż po północy).

Ewangelia wg św. Jana mówi, że Maria Magdalena udała się do grobu „wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno” (J 20,1). Z kolei u św. Mateusza czytamy, że był to świt (Mt 28,1). Również św. Łukasz pisze, że kobiety „poszły skoro świt do grobu”. Św. Marek jest precyzyjniejszy: „(…) przyszły do grobu, gdy słońce wzeszło” (Mk 16,2).

Zmartwychwstanie, albo bardziej ujrzenie pustego grobu i zaraz potem Chrystusa Zmartwychwstałego, musiałoby więc nastąpić w okolicach wschodu słońca. Jeśli zatem przyjąć, że Ukrzyżowanie miało miejsce w piątek, 3 kwietnia 33 roku, o godz. 15:00 LT (zob. Horoskop Ukrzyżowania Jezusa), to Zmartwychwstanie w konsekwencji trzeba by umieścić w niedzielę, 5 kwietnia 33 roku, ok. godz. 6:00 LT (Jerozolima). Co ciekawe, to właśnie mniej więcej wtedy Księżyc opuścił znak Wagi (w którym przebywał w dniu Męki Pańskiej) i wszedł do Skorpiona symbolizującego tajemnicę, śmierć i odrodzenie.

Poniżej horoskop sporządzony na ingres Księżyca w znak Skorpiona (5 kwietnia 33 roku, godz. 3:22 GMT), co pokrywa się ze świtem nad Jerozolimą.

Słońce i ascendent w znaku Barana mogą też wskazywać na Baranka Bożego, który jest symbolem zmartwychwstałego Chrystusa.