Na stronach portalu ezoterycznego Ezoter.pl ukazał się mój artykuł o św. Walentym, patronie epileptyków i zakochanych. Nie wiemy, kiedy urodził się Walenty, znamy jedynie w przybliżeniu rok jego śmierci. Przypuszczalnie nastąpiło to ok. 269 roku, kiedy Walenty będąc biskupem i kapłanem rzymskim został ścięty za panowania Klaudiusza II Gockiego w czasie prześladowań chrześcijan. Nie znając daty urodzenia, nie możemy więc sporządzić dla niego horoskopu.

Św. Walenty

Tym niemniej, warto przy okazji wspomnieć o astrologii, jaka istniała za życia św. Walentego. W owych czasach Cesarstwa Rzymskiego astrologia wchodziła właśnie w fazę swojego największego rozkwitu. Można powiedzieć, że był to okres swoistego renesansu astrologii antycznej. Znany był już traktat Ptolemeusza Tetrabiblos oraz obszerne dzieło Wettiusza Walensa Anthologiae, a także wcześniejsze traktaty Maniuliusza czy Doroteusza z Sydonu.

Mniej więcej w tym samym czasie, co św. Walenty, żył znany filozof i astrolog Porfiriusz (233-304), autor wielu pism, w tym także astrologicznych (o czym niżej). Filozoficzne poglądy Porfiriusza wpisują się także w antyczny nurt krytyki chrześcijaństwa, która w taki czy inny sposób przyczyniła się do prześladowań wyznawców nowej religii. W swoim dziele Przeciw chrześcijanom (ks. IV; 22,1) Porfiriusz pisał:

„Nawet jeśli ktoś pomiędzy Grekami byłby na tyle nierozsądny, aby myśleć, że bogowie zamieszkują posągi, to jego myślenie ciągle byłoby bardziej rozsądne niż takiego człowieka, który wierzy, że boska istota wstąpiła w łono dziewiczej Maryi, aby w niej stać się embrionem, a następnie narodziła się z krwi i błonie płodowej oraz z żółcią, a następnie została owinięta w pieluchy, czy też w inne podobne niedorzeczności” (tłum. P. Ashwin-Siejkowski).

Porfiriusz

Porfiriusz jest także autorem traktatu astrologicznego Introductio In Tetrabiblum Ptolemai komentującego Czworoksiąg, a właściwie porządkującego wiele pojęć i terminów astrologicznych używanych w tamtym okresie. W 43 rozdziale Porfiriusz omawia „nowy” system domów; pierwszy, który traktował Medium Coeli jako wierzchołek dziesiątego domu, a powstałe w ten sposób ćwiartki horoskopu podlegały podziałowi na trzy równe odcinki. System ten nazywany jest dziś „Domami Porfiriusza”, jednak Porfiriusz go nie wymyślił. Przypuszczalnie pochodzi on od bliżej nieznanego autora, Oriona, o którym wspomina żyjący wiek wcześniej Wettiusz Walens.

Inną ciekawostką jest rozdział 38, w którym omawiany jest horoskop poczęcia: „Tam, gdzie Księżyc był w momencie poczęcia, będzie on w tym samym miejscu, co ascendent bądź descendent horoskopu urodzeniowego. A tam, gdzie Księżyc znajduje się w momencie urodzenia, będzie on wyznaczał miejsce ascendentu horoskopu poczęcia”. Jest to nic innego, jak słynna zasada Trutina Hermetis, która dużo później pojawi się jako 51. aforyzm Centiloquium Pseudo-Ptolemeusza. Warto dodać, że w astrologii antycznej przywiązywano bardzo dużą wagę do horoskopów poczęciowych.