Horoskop Ery Chrześcijańskiej (3)

Ewangelię wg Judasza (jak i inne pisma apokryficzne) Kościół odrzucił na I Soborze Nicejskim, na którym ostatecznie ukształtował się kanon Nowego Testamentu, uzgodniono datę świętowania Wielkanocy, a także – co najważniejsze – przyjęto credo, czyli wyznanie wiary („Wierzymy w jednego Boga Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych…” itd.). Było ono potrzebne w rozstrzygnięciu tego, kto jest, a kto nie jest chrześcijaninem.

Trwający ponad dwa miesiące Sobór zwołano 20 maja 325 roku. Jednak – jak podaje Catholic Encyclopedia – credo przyjęto najprawdopodobniej 19 czerwca. Ta data wydaje się być kluczowa dla chrześcijaństwa (katolicyzm rzymski) i może ona stanowić podstawę do sporządzenia horoskopu doktryny katolickiej, której fundamentalne zręby wówczas się ukształtowały. Horoskop katolickiego credo byłby więc następujący (19 czerwca 325 roku, godz. 12:00 LT, Konstantynopol):

Nie jest chyba zaskoczeniem, że w horoskopie ufundowania doktryny religijnej Słońce znajduje się w koniunkcji z Saturnem i Varuną (1 stop. Raka), tworząc przy okazji trygon z Plutonem w Wodniku. Co ciekawe, opozycja Marsa z Plutonem, która w horoskopie ogłoszenia Ewangelii wg Judasza znajduje się na osi ASC-DSC, jest w tym horoskopie dokładnie na Słońcu i Saturnie! No i tranzytujący Uran tworzy teraz kwadraturę z Merkurym, patronem pism i dokumentów.

 

One thought on “Horoskop Ery Chrześcijańskiej (3)

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *