Porównując w czasie ostatniego wykładu horoskopy cywilizacji islamu i cywilizacji europejskiej doszliśmy do wniosku, że ważny okazałby się również horoskop ery chrześcijańskiej.
Taki horoskop prawdopodobnie istnieje, ale dziś jest on trudny do ustalenia. Przełomowym momentem w historii pierwszych chrześcijan był tzw. Edykt Mediolański (zwany także edyktem tolerancji) ogłoszony przez Konstantyna I Wielkiego (cesarza Imperium Rzymskiego) i Licyniusza (cesarza wschodniego). Edykt ten dawał wolność wyznania, dzięki czemu religia chrześcijańska mogła być swobodnie praktykowana. Pełny tekst tego rozporządzenia znajduje się na stronach Medieval Sourcebook.
Kiedy doszło do wydania tego edyktu? Christianity Today podaje, że Konstantyn i Licyniusz spotkali się w Mediolanie w styczniu 313 roku. To wszystko, co można ustalić. Horoskopu więc nie da się obliczyć. Wiadomo jedynie, że było to podczas koniunkcji Jowisza z Saturnem w Koziorożcu.
Z wydarzeniem tym wiąże się pewna legenda. Otóż przed bitwą, jaką odbył Konstantyn (i Licyniusz) z rywalem cesarza Maksencjuszem przy Moście Mulwijskim, cesarz miał wymowną wizję. Ujrzał na niebie znak przedstawiający dwie greckie litery: CHI-RHO (*), które są pierwszymi dwoma literami słowa „Chrystus”. Pod tym dostrzegł napis: „In hoc signa vinces” (W tym znaku zwyciężysz). Ponieważ bitwa faktycznie była dla cesarza zwycięska, Konstantyn zdecydował się rok później wydać Edykt Mediolański.
Wizja miała miejsce wieczorem w przeddzień bitwy, która odbyła się 28 października 312 roku.
Horoskop tej wizji mógłby więc wyglądać następująco:
Godzina tego wydarzenia nie jest znana. Ascendent ustawiłem na Uranie Konstantyna (urodzonego pod znakiem wizjonerskich Ryb, 27 lutego 272 roku w Niszu; 43N19, 21E54) tak, aby zachodzące były wówczas cztery widoczne planety (Mars, Saturn, Jowisz i Wenus).
W horoskopie tym również ma miejsce koniunkcja Jowisza z Saturna w Koziorożcu, w tym samym miejscu, gdzie jest Słońce horoskopu cywilizacji europejskiej (koronacja Karola Wielkiego).
———————
(*) O monogramie CHI-RHO pisałem również w Epilogu swojej książki Przesłanie Chirona (Studio Astropsychologii, Białystok 1997, ss. 178-179).
Według Euzebiusza z Cezarei wizja Konstantyna miała miejsce nie wieczorem, lecz w południe:„Konstantyn, zaalarmowany doniesieniami o mistrzowskim opanowaniu przez Maksencjusza sztuk magicznych, modlił się do Najwyższego Boga, prosząc Go o pomoc. W odpowiedzi ujrzał w południe znak, krzyż na niebie ponad słońcem, i słowa: In hoc signo vinces” (W tym znaku zwyciężysz). Tej nocy Chrystus objawił mu się we śnie i nakazał posłużyć się tym znakiem – najwyraźniej greckimi inicjałami imienia Chrystusa – jako gwarantem we wszelkich działaniach z wrogami. Według historyka Laktancjusza Konstantyn kazał umieścić nowy znak na tarczach żołnierzy. Następnie pomaszerował na Rzym, starł się z Maksencjuszem, który w przedziwny sposób dał się nakłonić do stoczenia bitwy poza fortyfikacjami miejskimi, i odniósł zwycięstwo”.R. A. Todd, Konstantyn a cesarstwo chrześcijańskie, [w:] Historia chrześcijaństwa, red. T. Dowley, przeł. T. Szafrański, Wyd. Vocatio, ss. 149-150.