W najnowszym numerze tygodnika „Gwiazdy Mówią” (14/2006) ukazał się mój artykuł pt. Gwiazdy sukcesu. Materiał poświęciłem omówieniu niektórych najsłynniejszych w dziejach astrologii horoskopów elekcyjnych, opisując w zarysie okoliczności ich powstania.

Na stronach internetowych tygodnika dostępny jest tylko fragment artykułu. Całość w wersji papierowej.

Ponieważ na kolumnach zabrakło miejsca na umieszczenie wszystkich omawianych horoskopów, więc podaję potrzebne dane:

Przeniesienie stolicy Birmy, 6 listopada 2005 roku, godz. 6:37 NST, Rangun. (Horoskop wyznaczony przez buddyjskich astrologów)

Podpisanie traktatu przez Reagana i Gorbaczowa, 8 grudnia 1987 roku, godz. 13:30 EST, Waszyngton. (Horoskop wyznaczony przez astrolożkę Joan Quigley)

Założenie miasta Konstantynopol, 26 listopada 326 roku, ok. godz. 19:00 LT. (Horoskop wyznaczony przez nieznanych astrologów)

Pierwsza wyprawa Krzysztofa Kolumba, 3 sierpnia 1492 roku, godz. 8:30 LT, Palos. (Horoskop wyznaczony przez Kolumba; horoskop ten uważa się za wzorcowy w astrologii elekcyjnej!)

Koronacja Elżbiety I, 15 stycznia 1559 roku, godz. 12:11 GMT, Westminster. (Horoskop wyznaczony przez Johna Dee)

Zjazd wiedeński, 15 lipca 1515 roku, godz. 12:00 LT, Wiedeń. (Horoskop wyznaczony przez krakowskich astrologów)

Gen. Wojciech Jaruzelski urodził się 6 lipca 1923 roku o godz. 21:00 w Kurowie (51N24; 22E11). Zob. kalendarium.

Jego horoskop w sposób niezwykle klarowany pokazuje, jak generał został wprzęgnięty w tryby historii. Słońce tworzy konfiguracje niemal z każdą planetą pokoleniową: koniunkcję z Plutonem (terror), kwadraturę z Saturnem (władza) oraz Wielki Trygon z Jowiszem i Uranem (ideologiczna dyktatura).

Również Księżyc jest podłączony do „ciężkich” planet: jest w ścisłej koniunkcji z Chironem, w kwadraturze z Plutonem, trygonie z Neptunem oraz w opozycji z Saturnem, tworząc w znakach kardynalnych wraz ze Słońcem i planetoidą Pallas (sztuka polityczna) konfigurację zwaną Wielkim Krzyżem.

Swoista sztywność Jaruzelskiego, która jest tak bardzo zauważalna, wynika prawdopodobnie z silnego Saturna tworzącego nieharmonijne aspekty ze światłami (Słońce i Księżyc).

Ciekawe jest to, że teraz, kiedy toczy się debata wokół przyznania Jaruzelskiemu Krzyża Zesłańców Sybiru, w jego horoskopie tranzytujący Pluton tworzy opozycję z Merkurym – władcą IV domu (przeszłość, sprawy rodzinne).

W środę, 29 marca 2006 roku o godz. 12:12 PLT dojdzie do całkowitego zaćmienia Słońca. Zaćmienie to ma miejsce w znaku Barana, kojarzonym w klasycznej astrologii z wojną i konfliktami. Jego pas przejdzie m.in. przez Bliski Wschód.

Co ciekawe, zaćmienie to (8 stop. Barana) znajduje się w koniunkcji z Księżycem horoskopu Iranu. Z kolei Mars (władca zaćmienia) jest w tym samym punkcie, gdzie stoi Mars Stanów Zjednoczonych. Wiadomo, że Iran już od dawna jest na celowniku Amerykanów.

Obecne zaćmienie Słońca należy do 139 cyklu saros, który rozpoczął się 17 maja 1501 roku o godz. 3:25 UT. W tym samym roku w Persji (dzisiejszy Iran) władzę objęła dynastia Safawidów, która wprowadziła tam szyicką odmianę islamu utrzymującą się w tym kraju do dziś.

Poprzednie zaćmienie Słońca z tego cyklu saros miało miejsce w marcu 1988 roku (blisko ascendentu Iranu), kiedy kilka miesięcy później zakończyła się 8-letnia wojna iracko-irańska.

Poniżej horoskop obecnego zaćmienia relokowany na Waszyngton, gdzie Mars z Plutonem okupują oś MC-IC, a Uran z Merkurym siedzą na ascendencie.

Edykt Mediolański, który uważa się za jedno z decydujących wydarzeń w historii powszechnej, a także  za punkt zwrotny w historii Kościoła, położył w cesarstwie kres prześladowaniom chrześcijan i zarazem otworzył drogę do instytucjonalizacji religii chrześcijańskiej.

Za czasów Teodozjusza I Wielkiego chrześcijaństwo (katolicyzm) stało się  religią państwową cesarstwa rzymskiego. Cesarz w specjalnym edykcie wydał nakaz wyznawania wiary papieża Damazego i biskupa Aleksandrii, zabraniając jednocześnie praktykowania pogaństwa.

Edykt Cunctos populos (albo De fide Catholica), zwany także edyktem trzech cesarzy (Teodozjusza I, Gracjana i Walentyniana II), bardziej niż Edykt Mediolański wyznaczałby początek ery chrześcijańskiej, ponieważ dopiero od tego momentu datuje się oficjalne uznanie chrześcijaństwa za jedyną religię imperium rzymskiego.

Teodozjusz wydał ten historyczny edykt w Rzymie 28 lutego 380 roku (niektóre źródła podają 27 lutego). Horoskop dla ery chrześcijaństwa byłby więc następujący (obliczony na południe):

Koniunkcja Słońca z Neptunem w znaku Ryb zdaje się idealnie pasować do archetypowo-astrologicznej symboliki chrześcijaństwa, a opozycja Jowisza z Merkurym w Rybach mogłaby korespondować z procesem ekspansywnej ewangelizacji. Wymowna jest tu również koniunkcja Saturna z Plutonem będąca w opozycji do Urana, a także Mars w siódmym domu w kwadraturze do Urana.

Co ciekawe, Varuna (symbol dogmatyzmu i najwyższego prawa) stojący w siódmym stopniu Panny znajduje się w dość dokładnej opozycji do Słońce/Neptun!

Jeśli edykt faktycznie wydano 28, a nie 27 lutego, wówczas Słońce Jana Pawła II (którego pontyfikat uznaje się za jeden z najwybitniejszych w historii papiestwa) byłoby w tym horoskopie w ścisłej koniunkcji z Księżycem.

Porównując w czasie ostatniego wykładu horoskopy cywilizacji islamu i cywilizacji europejskiej doszliśmy do wniosku, że ważny okazałby się również horoskop ery chrześcijańskiej.

Taki horoskop prawdopodobnie istnieje, ale dziś jest on trudny do ustalenia. Przełomowym momentem w historii pierwszych chrześcijan był tzw. Edykt Mediolański (zwany także edyktem tolerancji) ogłoszony przez Konstantyna I Wielkiego (cesarza Imperium Rzymskiego) i Licyniusza (cesarza wschodniego). Edykt ten dawał wolność wyznania, dzięki czemu religia chrześcijańska mogła być swobodnie praktykowana. Pełny tekst tego rozporządzenia znajduje się na stronach Medieval Sourcebook.

Kiedy doszło do wydania tego edyktu? Christianity Today podaje, że Konstantyn i Licyniusz spotkali się w Mediolanie w styczniu 313 roku. To wszystko, co można ustalić. Horoskopu więc nie da się obliczyć. Wiadomo jedynie, że było to podczas koniunkcji Jowisza z Saturnem w Koziorożcu.

Z wydarzeniem tym wiąże się pewna legenda. Otóż przed bitwą, jaką odbył Konstantyn (i Licyniusz) z rywalem cesarza Maksencjuszem przy Moście Mulwijskim, cesarz miał wymowną wizję. Ujrzał na niebie znak przedstawiający dwie greckie litery: CHI-RHO (*), które są pierwszymi dwoma literami słowa „Chrystus”. Pod tym dostrzegł napis: „In hoc signa vinces” (W tym znaku zwyciężysz). Ponieważ bitwa faktycznie była dla cesarza zwycięska, Konstantyn zdecydował się rok później wydać Edykt Mediolański.

Wizja miała miejsce wieczorem w przeddzień bitwy, która odbyła się 28 października 312 roku.

Horoskop tej wizji mógłby więc wyglądać następująco:

Godzina tego wydarzenia nie jest znana. Ascendent ustawiłem na Uranie Konstantyna (urodzonego pod znakiem wizjonerskich Ryb, 27 lutego 272 roku w Niszu; 43N19, 21E54) tak, aby zachodzące były wówczas cztery widoczne planety (Mars, Saturn, Jowisz i Wenus).

W horoskopie tym również ma miejsce koniunkcja Jowisza z Saturna w Koziorożcu, w tym samym miejscu, gdzie jest Słońce horoskopu cywilizacji europejskiej (koronacja Karola Wielkiego).

———————
(*) O monogramie CHI-RHO pisałem również w Epilogu swojej książki Przesłanie Chirona (Studio Astropsychologii, Białystok 1997, ss. 178-179).

Informuję, że wykład w klubie Gnosis planowany na 24 marca (piątek) odbędzie się w innym terminie.

Natomiast wykład, w którym będę mówił na temat „Islam w świetle astrologii” organizowany przez Sekcję Astrologii Polskiego Towarzystwa Psychotronicznego odbędzie się planowo, a więc 25 marca o godz. 15:30 (do 20:00). Miejsce: Warszawa, ul Filtrowa 68 m 38, I p.

Informacje i zapisy u organizatora:

Margot Graham, tel. 0-22 648-68-57.

Zapraszam.

Kiedy runęła „żelazna kurtyna”, Aleksander Łukaszenko (ur. 30 sierpnia 1954 roku w miejscowości Kopys) był przeciwny likwidacji Związku Radzieckiego oraz utworzenia niepodległej Białorusi.

Prawdziwą karierę na szczytach władzy rozpoczął w 1994 roku, zostając prezydentem Białorusi. W jego horoskopie utworzyły się wówczas zapowiadające przełomowy okres konfiguracje planet: Saturn był w opozycji do Słońca, a Uran zamknął pierwszą połowę swego 84-letniego cyklu. Łukaszenko znalazł się więc w wyjątkowo ważnym punkcie życia i pokazał  swoje prawdziwe oblicze. Dwa lata po elekcji tak zmienił konstytucję, że praktycznie dawała mu ona nieograniczoną władzę. Zlikwidował opozycję, uciszył przeciwników i fałszując wybory do dziś dzierży najwyższy urząd w państwie, wychwalając poczynania Saddama Husajna, Slobodana Miloszevicia, czy komunistycznych przywódców Korei.

Białoruś ogłosiła niepodległość 27 lipca 1990 roku (Mińsk), niespełna tydzień po całkowitym zaćmieniu Słońca. Zob. History of Belarus in dates.

W horoskopie Białorusi tranzytujący Saturn jest teraz w dokładnej koniunkcji ze Słońcem, co z jednej strony może umocnić konserwatywną władzę, z drugiej jednak osłabić autorytet wodza, przynosząc poważny kryzys.

Na rewolucyjną zmianę Białoruś miała swoją szansę w latach 1996-97, kiedy Uran znajdował się w opozycji do Słońca, a więc wtedy, gdy Łukaszenko podpisywał z Jelcynem Umowę o Powstaniu Stowarzyszenia Białorusi i Rosji (SBiR), która ostatecznie zaowocowała zacieśnieniem więzów gospodarczych i politycznych między Mińskiem a Moskwą. Zamiast więc wybrać demokratyczną drogę na Zachód, Białorusini już dawno skręcili na Wschód.

Cała nadzieja w Aleksandrze Milinkiewiczu (ur. 25 lipca 1947 roku w Grodnie).

Jego Słońce znajduje się w dokładnej koniunkcji ze Słońcem Białorusi (tak samo jak w przypadku Busha i USA).

Telewizja Polska nie zapomniała o Dniu Astrologii. We wczorajszym wydaniu „Panoramy” (TVP2, godz. 22:00) na pierwszym miejscu (!) pojawił się news o Międzynarodowym Dniu Astrologii. Informacja została wpleciona w materiał o sytuacji w polskim parlamencie. Redakcja „Panoramy” zwróciła się do mnie z prośbą o astrologiczny komentarz w sprawie losów naszego Sejmu.

Moja wypowiedź (oczywiście skrócona) została umieszczona w czołówce. Jeśli ktoś tego nie widział w TV, może to obejrzeć w internecie w archiwum audycji TVP.

20 marca 2006 roku o godz. 18:25:33 GMT (= 19:25:33 PLT) Słońce wchodzi w pierwszy znak zodiaku – w Barana, rozpoczynając tym samym nie tylko astronomiczną wiosną, lecz także Nowy Astrologiczny Rok. Według tradycji Mauritiusa Knauera (1613-1664) to Rok Księżyca – patrona wegetacji, przyrody, natury, żywiołu wody i cykli kosmicznych.

Nie należy zapominać, że ingres Słońca w znak Barana to również ważne święto – DZIEŃ ASTROLOGII – ustanowiony przez American Federation of Astrologers (AFA). Tak więc – Wszystkiego Najlepszego!

Wiele osób prosi, żeby podać horoskop tego bloga.

Otóż blog nt. astrologii wydarzeniowej założyłem 11 marca 2006 roku, o godz. 19:57 w Bydgoszczy. Horoskop ten nie jest horoskopem elekcyjnym, to znaczy, nie był wcześniej wybierany żaden konkretny moment na jego otwarcie. Jest to raczej horoskop wydarzeniowy, ale mimo to spełnia przynajmniej kilka podstawowych reguł astrologii elekcyjnej.

Przede wszystkim mamy tu harmonijny aspekt (trygon) pomiędzy władcą ascendentu (Wenus) a władcą descendentu (Mars). Księżyc nie idzie pustym kursem, bo ostatni aspekt, jaki utworzy, zanim wyjdzie ze znaku Lwa, to trygon z Plutonem. Jest też wspierający trygon Jowisza ze Słońcem.

Niekorzystny może być natomiast retrogradujący Merkury w koniunkcji ze Słońcem (spalony) i do tego jeszcze w Rybach (znaku swego upadku), ale ten cofający się Merkury może przecież symbolizować nadrabianie zaległości, bo już od wielu miesięcy nosiłem się z założeniem tego typu strony.